In de demonstratie, door de Amerikaanse Universiteit van Rochester, werd de vezel constant gemeten door een sondebundel die langs de vezel ging in de tegengestelde richting van de potentiële gegevensdragende straal.
Bij het verzenden van gegevens werd de sondebundel gemeten en vervolgens werd het zendgolffront digitaal voorgevormd met behulp van een ruimtelijke lichtmodulator om de faseconjugaat van de sondebundel te zijn.
"Wanneer een optische straal met perfecte golffronten door de multimode-vezel gaat, komt hij ernstig vervormd naar buiten", zei professor Robert Boyd. “Als we een spiegel gebruiken om het golffront terug te sturen, wordt het nog meer vervormd. Maar als we het in plaats daarvan weerkaatsen via een spiegel, en ook het golffront van voren naar achteren omdraaien, wordt de vervorming ongedaan gemaakt als de golven teruggaan door dat vervormende medium. In het bijzonder moeten we deze procedure voor beide polarisaties tegelijkertijd uitvoeren als het vervormende medium een lange multi-mode vezel is. "
Holografie werd gebruikt om het ruimtelijke en polarisatieprofiel van de post-fiber sondebundel te meten, met behulp van een polariserende bundelverplaatser om de horizontaal en verticaal gepolariseerde componenten coherent te scheiden. Deze twee bundels werden vervolgens gecombineerd met een coherente 45 ° gepolariseerde referentievlakgolf bij een straalsplitser, en het resulterende interferentiepatroon wordt geregistreerd door een camera, volgens de Nature Communications paper 'High-fidelity ruimtelijke modus transmissie door een 1 km -lange multimode-glasvezel via vectoriële tijdomkering ', die het werk beschrijft - en zowel duidelijk geschreven als volledig beschikbaar is zonder betaling.
Rochester werkte samen met de University of Ottawa, de University of South Florida en de University of Southern California, Los Angeles.