"De laatste tijd hebben geleidbare hydrogels veel aandacht getrokken als bio-elektrodematerialen vanwege hun flexibiliteit, compatibiliteit en uitstekende interactievermogen", aldus het Instituut. "De afwezigheid van injecteerbaarheid en afbreekbaarheid in conventionele geleidende hydrogels beperkt echter hun gebruiksgemak en prestaties in biologische systemen."
Het team koos grafeenoxide als uitgangsmateriaal vanwege het grote oppervlak, de geleidbaarheid en de mechanische eigenschappen.
Twee verschillende polyethyleenglycolen (PEG-2Mal en PEG-2Ac) werden hiermee gecombineerd om injecteerbare hydrogels te maken, resulterend in twee soorten elektroden: respectievelijk duurzaam ('SICH') en afbreekbaar ('DICH').
"De onderzoekers ontdekten dat de nieuwe injecteerbare geleidende hydrogels beter presteerden dan verschillende bestaande door goed aan weefsels te binden en hoge signalen op te nemen", zei Gwangju. "Buiten een levend organisme degradeerde SICH een maand lang niet, terwijl DICH vanaf de derde dag geleidelijk afbrak."
Geïmplanteerd op muizenhuid verdween DICH na drie dagen, terwijl SICH zijn vorm tot zeven dagen behield.
Beide waren huidcompatibel, voegde het eraan toe, en beide "overtroffen de prestaties van traditionele metalen elektroden" bij gebruik voor elektromyografie in spieren en huid van ratten. SICH werkte tot drie weken en de DICH-signalen gingen na vijf dagen volledig verloren.
De studie is gepubliceerd in het Small Journal als 'Injectable conductive hydrogels with tunable degradability as novel implantable bioelectrodes' – betaling vereist voor volledige toegang.
Bekijk meer : IGBT-modules | LCD-schermen | Elektronische Componenten