De ronde, die werd geleid door het in de VS gevestigde Fine Structure Ventures, omvatte Australische durfkapitaalbedrijven Blackbird en Main Sequence, en Australische pensioenfondsen HESTA, Hostplus en NGS Super.
Het is naar verluidt de grootste private equity-investering van een ruimtevaartbedrijf in Australië.
Het in Brisbane gevestigde bedrijf, dat werd opgericht om goedkopere raketten en satellieten te bouwen en in een baan om de aarde te brengen, heeft nu in totaal AU$87 miljoen opgehaald.
"Deze nieuwe investering geeft ons de startbaan om onze eerste orbitale raket in 2022 te lanceren", zegt Gilmour Space CEO en mede-oprichter, Adam Gilmour.
“Het zal ons helpen om meerdere Eris-voertuigen te ontwikkelen, ons team uit te breiden van 70 naar 120 in de komende 12 maanden, onze soevereine ruimteproductiecapaciteit voor raketten en satellieten uit te bouwen en een commerciële ruimtehaven in Queensland mogelijk te maken, waar we hopen de eerste ter wereld te lanceren. hybride raket naar de ruimte.”
"Het team van Gilmour bouwt het toonaangevende soevereine lanceringsbedrijf in Australië en gebruikt hun innovatieve hybride raketmotor om efficiënt te voldoen aan de groeiende wereldwijde vraag naar het in een baan om de aarde brengen van satellieten", zegt Brett Rome, Managing Partner bij Fine Structure Ventures.
Hybride voortstuwing
Het bedrijf lanceerde medio 2016 zijn eerste hybride raket en heeft zich gespecialiseerd in hybride voortstuwingstechnologieën van de orbitale klasse (90 kN stuwkracht), waarbij gebruik wordt gemaakt van veiligere en goedkopere brandstoffen dan traditionele voortstuwingsraketten.
Sindsdien heeft het lanceringscontracten afgesloten met Australische en internationale klanten, waaronder het in de VS gevestigde Momentus, het in Sydney gevestigde Space Machines Company en Fleet Space Technologies in Zuid-Australië.
U kunt online meer lezen over de Eris orbitale draagraketten van Gilmour Space. Bestaande uit drie fasen, zullen ze tot 305 kg leveren aan LEO, met 500 km SSO (zonsynchrone baan), 500 km equatoriale banen.
Zie ook: Hoe groen is mijn satellietstuwstof? vraagt ESA