"Het belangrijkste probleem dat we hebben geïdentificeerd, is dat het verbeteren van de thermische geleidbaarheid alleen niet goed genoeg is", zegt Vaibhav Bahadur, onderzoeker van thermische vloeistoffen uit Austin. “Je hebt een meer holistisch begrip van materialen nodig om aan de elektrische, thermische en mechanische eisen te voldoen.”
Nanocomposieten liggen onder de microscoop – polymeren met nanodeeltjesvulstoffen – waarvan sommige volgens de universiteit bijna 100 keer de thermische geleidbaarheid van conventionele polymeren hebben, terwijl ze het polymeerachtige gewicht, de corrosieprestaties en het gemak van fabricage behouden. Het team spreekt van een thermische geleidbaarheid van 10 W/mK (commercieel) tot> 50 W/mK (onderzoek), vergeleken met 0.1–0.5 W/mK in normale polymeren.
Het Austin-team creëert niet de materialen, maar verzamelt en vat het onderzoek en de ontwikkeling van anderen samen.
“Een alomvattende beoordeling van deze nieuwe nanomaterialen is nog niet eerder gedaan”, zegt professor Robert Hebner, die er samen met Bahadur een rapport over heeft geschreven. “Dit artikel is een routekaart voor de ontwikkeling van toekomstige materialen. We bieden de materiaalgemeenschap een kritische beoordeling en perspectieven vanuit een technisch en betrouwbaarheidsperspectief.”
Bahadur suggereert dat dergelijke materialen praktisch kunnen worden ingezet technologie zou al in 2030 kunnen gebeuren.
De Universiteit van Texas in Austin werkte samen met het US Army Research Laboratory.
'Review of Nanocomposite Dielectric Materials With High Thermal Conductivity' is gepubliceerd door de IEEE (betalen om te bekijken).