Biomimetics ligt op ieders lippen en het is nu moeilijk om een toekomst voor te stellen waarin het geen sleutelrol speelt in de ontwikkeling van onze samenleving. De ontwikkeling van nieuwe materialen staat niet los van deze nieuwe discipline, hoewel we ons bewust moeten zijn van wat we kunnen verkrijgen (en wat we niet kunnen) door de natuur na te bootsen.
Leven in een materiële wereld
De geschiedenis van de mensheid begint met de ontwikkeling van beschavingen die we tegenwoordig groeperen in technologische fasen die worden bepaald door het materiaal dat op een bepaald moment de hoogste ontwikkelingsgraad heeft bereikt (steentijd, kopertijd, bronstijd, ijzertijd). Sindsdien is de ontwikkeling van de mens nauw verbonden met zijn relatie met de materialen die hem omringen: hoe ze te extraheren, hoe ze te transformeren, hoe ze te gebruiken, hoe ze te synthetiseren, hoe ze te recyclen ... de vroegste materialen die de mens uit de natuur haalde (hout, klei, steen, enz.) tot het gebruik van de toepassing van warmte voor de revolutie in nanotechnologie en nanowetenschap.
Technologische uitdagingen
De technologische uitdagingen zijn de grootste waarmee de mens ooit in zijn hele geschiedenis is geconfronteerd. Ondanks dat we de winning van grondstoffen hebben geperfectioneerd, de synthese van nieuwe materialen hebben gedomineerd, verwerkings- en fabricagetechnologieën hebben ontwikkeld en verschillende energiebronnen hebben gebruikt voor onze activiteiten, hebben we nauwelijks rekening gehouden met de gevolgen die al deze fasen hadden op onze omgeving.
We leven momenteel in het siliciumtijdperk, een nieuwe revolutie die de ontwikkeling van elektronica en informatie- en communicatietechnologieën heeft gestimuleerd.
Tegenwoordig weten we dat de omgevingsvector niet kan worden verwaarloosd bij onze activiteiten; het moet worden beschouwd als een factor van maximaal belang. In deze context hebben de afgelopen decennia de opkomst gezien van een nieuwe discipline genaamd bionica of biomimetica Deze termen werden populair als resultaat van de publicatie van het boek Biomimicry: Innovation Inspired by Nature (1997) van Janine Beynus, dat handelt over 'een nieuwe wetenschap die modellen uit de natuur bestudeert en die in deze ontwerpen en processen wordt geïnspireerd om menselijke problemen aan te pakken'. ”.
Biomimetica en duurzaamheid
Wetenschap en techniek hebben altijd de natuur als model gehad en hebben haar gebruikt om te gedijen; de laatste tijd is deze natuurlijke studie echter systematisch geworden, waarbij op coherente wijze professionals uit verschillende disciplines (biologen, ontwerpers, natuurkundigen, ingenieurs, scheikundigen, enz.) zijn betrokken om de voordelen van de kennis van de natuur te maximaliseren. Hoewel het op dit moment nog steeds geheimen bevat die we niet kunnen ontcijferen, lijdt het geen twijfel dat het nabootsen van natuurlijke processen, materialen en oplossingen een van de wegen van de samenleving naar ontwikkeling en innovatie zal zijn.
Op dit punt moeten we stoppen en nadenken: is biomimetica de universele oplossing voor onze milieuproblemen? Het antwoord is nee. Biomimetica is een hulpmiddel in ontwikkeling en een bron van innovatie; een “nieuw” (voor zover het verwijst naar systematisering) uitgangspunt en aanpak voor het zoeken naar incidentele oplossingen voor de uitdagingen die technologische ontwikkeling met zich meebrengt. En we kunnen het gezochte antwoord niet altijd van de natuur krijgen; op dit punt, zoals onderzoekers heel goed weten, moeten we het model veranderen en blijven onderzoeken.
Maar er is nog steeds een tendens om biomimetica direct te associëren met duurzaamheid, alsof de eerste de laatste ondubbelzinnig bij de laatste heeft betrokken. Het lijdt geen twijfel dat de natuur ons veel kan leren over hoe we leven en hulpbronnen kunnen beschermen (ze doet het al miljoenen jaren), maar weten hoe ze de informatie die ze geeft op de juiste manier kan kanaliseren naar ontwikkelingen die een ecologische vooruitgang vertegenwoordigen, hangt alleen van ons af. voor zover het helpt om “de schade aan het milieu te beperken”.
-
Post van Hallo Materialen