De GHS-C-sensoren zijn getest in het High Field Magnetic Laboratory (HFML) van de Radboud Universiteit Nijmegen en ondersteunen werking in magnetische velden tot 30 T en bij cryogene temperaturen (tot 1.5 K).
De sensoren leveren een mate van nauwkeurigheid die voorheen niet haalbaar was onder deze omstandigheden, waarbij niet-lineariteitsfouten van aanzienlijk minder dan 1% over het volledige meetbereik worden gehandhaafd.
De transformatieve magnetische veldmeetmogelijkheden van de GHS-C-apparaten zijn te danken aan het grafeen sensor elementen.
De inherente hoge elektronenmobiliteit van grafeen vertaalt zich direct in een hoge gevoeligheid, die over het gehele magnetische veldbereik behouden blijft, waardoor deze apparaten veel eenvoudiger te kalibreren zijn.
Het tweedimensionale karakter van grafeen betekent ook dat de GHS-C-sensor hoogwaardige, herhaalbare en nauwkeurige gegevens levert, zonder hysterese en immuniteit voor strooivelden in het vlak.
Dit is een stap verder dan conventionele Hall-sensoren die asymmetrie hebben aangetoond en verschillende metingen produceren, afhankelijk van de veldrichting.
Een ander voordeel van de GHS-C-reeks is hun zeer lage stroomverbruik, wat resulteert in vermogensdissipatie in de
Voorbeelden van geschikte toepassingen zijn onder meer kwantumcomputers bij lage temperaturen, magneetmonitoring met hoog veld in MRI-systemen van de volgende generatie, controle van fusie-energievelden, deeltjesversnellers en andere wetenschappelijke en medische instrumenten.
De sensoren kunnen ook rechtstreeks worden gebruikt in fundamentele natuurkundige experimenten, bijvoorbeeld kwantumfysica-onderzoek, supergeleiding en spintronica.
Afbeelding: Paragraf – De afbeelding toont (aan de rechterkant) de 37 T-magneet die wordt gebruikt om de GHS-C te testen, met een cryostaat en variabele temperatuur erin geplaatst en de meetelektronica en het gasbehandelingssysteem (links)