EW's editie van 26 april 1961 bracht dit verhaal met zich mee:
'Terwijl ik en 2,400 andere leden van de Institutions of Civil, Mechanical and Electrical Engineers luisterden naar de toespraak van de hertog van Edinburgh eerder deze maand, twijfelden we er niet aan wat volgens hem de educatieve verantwoordelijkheden van een ingenieur waren.
"Niets is meer de moeite waard dan lesgeven aan de volgende generatie," zei hij, "het is de taak van ingenieurs om de volgende generatie ingenieurs te helpen lesgeven, niet alleen door te zien dat hun praktische opleiding juist is, maar ook door kwalificaties te bepalen, door de kennis die alleen ervaren ingenieurs bezitten, en door onderwijs te plannen met het oog op de eisen van de volgende generatie. "
De hertog benadrukte ook de noodzaak van landen uit het Gemenebest met goede voorzieningen voor hoger onderwijs om degenen die minder ontwikkeld waren, te helpen. '
Het duurde niet lang voordat de hertog weer in onze bladzijden verscheen.
In de uitgave van 24 mei 1961 opent een verhaal:
'Aanstaande maandag markeert de start van de Commonwealth Technical Training Week, een evenement dat nooit had plaatsgevonden als de hertog van Edinburgh er niet was geweest.'
'Het doel van de Week, die in alle landen van het Gemenebest wordt gehouden, is om schoolverlaters, ouders, leraren en de gemeenschap in het algemeen hun verantwoordelijkheid te geven om ervoor te zorgen dat nieuwe generaties zich voorbereiden op een loopbaan met groeiende vooruitzichten, en niet ongeschoolde, doodlopende banen vanwege de vroege aantrekkingskracht van hogere lonen. '
'De week zal elk type training behandelen, van elektronica tot bankieren, van secretariaat tot landmeetkunde.'
"Ik hoop dat het grote publiek wat meer te weten komt over de training voor technische vaardigheden die hun moderne levensstandaard mogelijk maken", zei de hertog van Edinburgh.
De verhalen tonen twee levenslange passies van de hertog – voor technologie en voor het Gemenebest. Ze waren de eerste van vele artikelen over hem in EW.
In 1952 werd hij voorzitter van de British Association for the Advancement of Science en hield hij een veelgeprezen inaugurele rede in Edinburgh waarin hij de wetenschappelijke vooruitgang schetste sinds de tijd van zijn voorganger als Prince Consort, Prince Albert.
Een van de bekroningsvaardigheden in het Duke of Edinburgh Award Scheme, opgericht in 1956, is voor wetenschap en technologie.
In 1959 richtte hij de Prince Philip Designer's Prize op, met onder meer Sir James Dyson als winnaars.
Zijn interesse in wetenschap ging gepaard met een enthousiasme voor toegepaste wetenschap, en in een tijd waarin wetenschap in de nationale psyche ver boven techniek verheven was, promootte hij het idee om een nationale technische academie op te richten.
Dit werd de Royal Academy of Engineering, belast met het identificeren van excellentie in engineering en het integreren van de ideeën van engineering in de verschillende disciplines. Als erkenning voor zijn rol bij de oprichting van de academie werd hij benoemd tot Senior Fellow.
65 jaar lang was hij Honorary Fellow van de IEE / IET.
Samen met zijn enthousiasme voor technologie, zag hij de bredere problemen die het opriep.
In de begintijd van internet waarschuwde hij: “Informatietechnologie heeft enorme voordelen voor de mensheid opgeleverd, maar alleen als ze eerlijk en integer wordt gebruikt. De kansen die technologie de mensheid biedt, zijn groter dan ooit, maar dat geldt ook voor de risico's. "
Hij was van mening dat technologie thuis moest beginnen met interne telefoons in Buckingham Palace, omdat hij een van de eerste mensen in het land was die een autotelefoon had en een vroege gebruiker van ViewData werd.
Het praktische gebruik van wetenschap om de problemen van de mensheid op te lossen was een interesse die hij zijn hele leven lang vasthield. In een interview vijf jaar geleden zei hij:
“De menselijke bevolking groeit en neemt meer ruimte in beslag, en het moet op de een of andere manier worden ondergebracht. Wat ik denk dat de meeste mensen zouden willen zien, is dat het een bepaald deel van de natuurlijke wereld herbergt en alles wat we nodig hebben om het gaande te houden. Maar op de een of andere manier die balans, om zoveel mogelijk mensen op deze wereld te passen zonder al te veel schade aan te richten - uiteindelijk zullen het ingenieurs zijn die dat beslissen. "