In de Intel Trinity was Bob Noyce het charismatische genie, Andy Grove de gedreven, intense uitvoerder en Gordon Moore de denker.
Het is onthullend dat op de vraag van imec-CEO Luc van den Hove wie de drie mensen waren die hij het meest bewonderde in de industrie, hij Noyce en Grove zei. De derde was John Bardeen.
Moore's weloverwogen, weloverwogen toespraak weerspiegelde een brein dat elke knoop door koele, kalme, logische redeneringen ontwarde. Hij was ingetogen, bescheiden, minachtend om voor effect te spreken - de bedachtzame persoon tot wie mensen zich wenden in tijden van onzekerheid. Een interviewer merkte ooit op dat je een week met hem kon doorbrengen zonder erachter te komen wie hij was. Hij zou het je nooit vertellen.
Ironisch genoeg antwoordde Moore, toen hem een keer werd gevraagd wat hij wilde dat zijn nalatenschap zou zijn,: "Alles behalve de wet van Moore." Bescheiden, zoals altijd, zei Moore dat hij een reeds vastgesteld patroon observeerde en gekraakt dat de industrie zich zonder dit niet langzamer zou hebben ontwikkeld.
Hij lachte om zijn reputatie als de belangrijkste visionair van de industrie: "Ik kijk naar mijn record van prognoses en het is niet zo goed", zei hij. "Ik miste de pc, ik miste internet, ik miste een heleboel andere dingen."
Geboren in een klein kustplaatsje in Californië, waar zijn vader plaatsvervangend sheriff was en de familie van zijn moeder een winkel had, vond Moore zijn roeping op 10-jarige leeftijd toen de buren hun zoon een scheikundeset gaven voor Kerstmis. Door er samen mee te spelen, ontwikkelden de twee jongens een fascinatie voor het veroorzaken van explosies. Het leerde Moore dat scheikunde iets was dat tastbare resultaten opleverde – je kon er dingen mee doen.
Dingen doen met chemie zou Moore de komende 60 jaar bezig houden en hem de rijkste man van Californië maken en de inspiratiebron voor 's werelds belangrijkste industrie.
Toen Bill Shockley een scheikundige wilde, en hij de beste had kunnen kiezen, koos hij voor Moore, afgestudeerd aan UC Berkeley en Caltech.
Over weggaan Shockley zei met zeven anderen: “Het idee om een bedrijf op te richten is nooit bij ons opgekomen. Niemand van ons had ondernemerszin. We dachten dat we het leuk vonden om samen te werken en besloten dat het leuk zou zijn om ergens samen te werken.“
Twee jaar later, nadat ze die plek hadden gevonden om samen te werken – Fairchild – kregen elk van de acht oprichters $ 250,000 voor de aandelen van hun oprichters.
'Het opwindende aan Fairchild was dat alles een verrassing was', zei Moore, 'dat we deze dingen maakten en dat mensen ze kochten, het was een verrassing. Fairchild had deze mijn technologie – het was belachelijk rijk. We hadden meer ideeën dan we konden exploiteren.“
Fairchild was ook belangrijk omdat het vestigde een cultuur voor Silicon Valley. Het doel was egalitarisme. Er waren geen zichtbare tekenen van rangorde, geen bedrijfshiërarchie, geen gereserveerde plaatsen op de parkeerplaats, geen individuele kantoren, geen kledingvoorschriften. Iedereen kon iemand anders uitdagen als ze dachten dat ze een beter idee hadden. Het aankoopbeleid was dat iedereen alles kon kopen wat hij wilde, zolang niemand anders bezwaar maakte. De waarden waren technische waarden. "We probeerden de technische beslissingen te laten nemen door de beste technische koppen", aldus Moore.
Toen Intel werd opgericht, legde Moore, net als Noyce, $ 245,000 in. 30 jaar later was zijn belang $ 15 miljard waard. "Intel was een geweldige kans voor ons om het allemaal een tweede keer te laten gebeuren", aldus Moore.
Moore gebruikte zijn rijkdom om het milieu te beschermen. Als levenslange visser ("Ik vis op alles - forel, marlijn, alles.") Hij kon de effecten van vervuiling zien. Hij schonk ook $ 5 miljard om educatieve initiatieven te ondersteunen.
De chipindustrie verloor gisteren haar inspiratie en de wereld verloor een heel groot man.