Het VK is van plan om tegen 40 2030 gigawatt aan offshore windturbines te installeren, genoeg om elk huis in het land van elektriciteit te voorzien. Hiervoor zijn 5,000 windturbines nodig, een verdubbeling van het aantal dat eind 2020 wereldwijd offshore is geïnstalleerd. Volgens de huidige prognoses zal tegen 234 wereldwijd 2030 gigawatt aan offshore windenergie worden geïnstalleerd, wat zou kunnen neerkomen op ongeveer 30,000 turbines.
Ontwikkelaars van groene energie hopen de snellere winden die offshore waaien te benutten en grotere turbines in staat te stellen meer elektriciteit op te wekken dan hun equivalenten op land. Om in 2050 het equivalent van de elektriciteit van een huis in het VK te leveren aan negen miljard mensen, zou ongeveer een half miljoen offshore windturbines nodig zijn. Naast de meer dan twee miljoen vissersvaartuigen is de industriële activiteit in de oceaan op deze schaal ongekend. In de afgelopen 70 jaar zijn er slechts ongeveer 5,000 offshore olie- en gasplatforms op zee geïnstalleerd, en veel daarvan zijn sindsdien verwijderd.
Door offshore olie en gas te ontwikkelen, hebben ingenieurs geleerd hoe ze oceaanstructuren kunnen ontwerpen die tientallen jaren op één plek blijven staan, ver van het land. Terwijl de wereld overgaat van een klein aantal olie- en gasinstallaties naar een groot aantal apparaten voor hernieuwbare energie, moet ook hoe ingenieurs in de oceaan ontwerpen evolueren. Net zoals de winning van fossiele brandstoffen moet stoppen, zo moet ook de ontwerpfilosofie die deze industrie in stand hield. Dat wil zeggen, tegemoetkomen aan nauw gedefinieerde menselijke behoeften en een hoog investeringsrendement.
Oude ontwerpfilosofieën
Om windturbines offshore te laten werken, is er grote technologische vooruitgang geboekt. Met behulp van sensoren op afstand kunnen ingenieurs de hoek van 80 meter lange bladen nauwkeurig regelen om de hoeveelheid energie die ze genereren te maximaliseren of schade bij slecht weer te voorkomen. Stalen buizen van tien meter breed kunnen verticaal in de zeebodem worden geslagen om windturbines te ondersteunen die over uitgestrekte gebieden zijn geïnstalleerd.
Ingenieurs werken aan het ontwerpen van nog grotere turbines, die efficiënter en langer werken en die verder van de kust kunnen worden geïnstalleerd, zoals drijvende turbines voor wateren dieper dan 50 meter. Al deze innovatie is gedreven met één taak voor ogen: het maken van elektriciteit. Gemeenschappelijk met de olie en gas -industrie (en de meeste andere), de heersende ontwerpfilosofie van offshore wind is om iets te bouwen dat dit doel bereikt en tegelijkertijd te voldoen aan milieu- en veiligheidsverplichtingen voor de laagste prijs.
