De universiteit zal ook grondondersteuning en personeel leveren om het instrument en het IMAP-wetenschappelijk team te ondersteunen.
De boost voor ICL volgt op een overeenkomst tussen NASA en de UK Space Agency (UKSA), die vorige maand daadwerkelijk werd ondertekend, maar zojuist door de agentschappen is benadrukt.
Het doel van de missie is om de heliosfeer van de zon te observeren en in kaart te brengen, waardoor we de constante stroom deeltjes van de zon, bekend als de zonnewind, en mogelijk schadelijke zonnevlammen beter kunnen begrijpen.
De lancering staat gepland voor 2025 en de sonde zal reizen naar een punt op ongeveer een miljoen mijl afstand van de aarde in de richting van de zon.
magneetmotor
NASA zegt dat de ICL-magnetometer een dubbele is sensor fluxgate magnetometer en omvat elektronica, een voedingssysteem en boordcomputer. De twee sensoren bevinden zich op een giek om de effecten van magnetische interferentie van het ruimtevaartuig te verminderen.
Volgens het bureau zal het instrument bijdragen aan een beter begrip van de versnelling en het transport van geladen deeltjes in de heliosfeer, door het interplanetaire magnetische veld rond het ruimtevaartuig te meten. Op basis van deze metingen zal het interplanetaire schokken identificeren en de golven en turbulentie meten die deeltjes verstrooien.
ICL
"Het VK en de Verenigde Staten werken samen aan enkele van de meest opwindende ruimtemissies van onze tijd, van de Mars Perseverance rover tot de James Webb Space Telescope", zegt dr. Paul Bate, de nieuwe CEO van de UKSA.
“Er is nog zoveel dat we niet weten over de zon en het gedrag van fenomenen zoals de zonnewind. Deze nieuwe samenwerking zal NASA helpen een aantal van deze vragen te beantwoorden, gebruikmakend van de expertise van wetenschappers van het Imperial College London. Het is een uitstekend voorbeeld van het belang van internationale samenwerking bij de studie en verkenning van ons zonnestelsel.”
De magnetometer, door NASA MAG genoemd, zal een van de tien instrumenten op IMAP zijn.
bewoonbaar
In een blogpost over de overeenkomst schrijft NASA dat het in kaart brengen van de heliosfeer van de zon ook zal helpen bij het verkennen van de ruimte.
De grenszone aan de rand van de heliosfeer biedt bescherming tegen de hardere straling van de interstellaire ruimte; het kan een rol hebben gespeeld bij het creëren van een bewoonbaar zonnestelsel en is van cruciaal belang in NASA's plannen voor veilige menselijke verkenning van de maan en Mars.
Het documenteert de missiestructuur en partners als volgt: David McComas van Princeton University leidt de IMAP-missie en een internationaal team van 24 partnerinstellingen. Het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory in Laurel, Maryland, zal het IMAP-ruimtevaartuig bouwen en de missie voor NASA uitvoeren. IMAP is de vijfde missie in NASA's Solar Terrestrial Probes (STP) -programmaportfolio en de nieuwste toevoeging aan NASA's vloot van heliophysics-ruimtevaartuigen. Het Heliophysics Program Office in het Goddard Space Flight Center van NASA in Greenbelt, Maryland, beheert het STP-programma voor de Heliophysics Division van NASA's Science Mission Directorate.