Er wordt algemeen aangenomen dat dit de reden is voor de achteruitgang van de Japanners Halfgeleider industrie is te wijten aan technologie uitstroom en fouten bij het nemen van investeringsbeslissingen. Yukio Noguch, een consultant aan het Waseda University Business Finance Research Center in Japan, gelooft echter dat er dieperliggende redenen zijn. Op 8 juni publiceerde het Japanse tijdschrift “Diamond Weekly” een artikel van Yukio Noguch getiteld “Wat is de grondoorzaak van de neergang van de Japanse halfgeleider industrie? “, legde de auteur zijn diepe inzichten uit in het artikel. Het artikel is nu als volgt overgenomen:
De positie van mondiaal leiderschap verliezen
In de jaren tachtig stond de halfgeleiderindustrie in Japan op de eerste plaats ter wereld, goed voor ongeveer de helft van de wereldproductie. Een bijzonder belangrijk onderdeel is de productie van dynamisch willekeurig toegankelijk geheugen (DRAM) voor grote computers vanaf de jaren zeventig.
Japan leek later echter aanzienlijk achterop te raken.
Ten eerste werd DRAM voornamelijk gebruikt in personal computers, met lage prestatie-eisen en goedkopere prijzen. Het Zuid-Koreaanse Samsung Electronics Inc. verlaagde de kosten en breidde zijn marktaandeel uit door grootschalige investeringen in apparatuur. Aan de andere kant betrad Intel Corporation uit de Verenigde Staten het gebied van CPU.
Japanse fabrikanten zijn er niet in geslaagd om met deze verandering om te gaan en hun marktaandeel is gedaald. Tegelijkertijd begon de herstructurering van halfgeleiderfabrikanten in de tweede helft van de jaren negentig.
In november 2002 richtte NEC NEC Electronics op en in april 2003 richtten Hitachi en Mitsubishi Electric Renesas Technology Company op.
In april 2010, na de integratie van NEC Electronics en Renesas Technology, werd Renesas Electronics opgericht. Een paar jaar later zijn de prestaties van het bedrijf echter geleidelijk afgenomen, van bijna 50,000 werknemers toen het net werd opgericht, tot ongeveer 20,000 nu.
Bovendien werd de Toshiba-dochter TMC (Toshiba Memory Corporation), die flash-geheugen produceert, opgenomen in de alliantie Japan-VS-Zuid-Korea, die wordt gedomineerd door Amerikaanse investeringsfondsen.
Japanse bedrijven waren goed voor meer dan 50% van de IC markt in de tweede helft van de jaren tachtig en 1980% in 49. Maar tegen 1990 is het aandeel van Japanse bedrijven gedaald tot 2017%.
Gebrek aan onderzoekscapaciteit op informatiegebied
Waarom is de situatie zo? Twee punten worden vaak genoemd.
Ten eerste, de uitstroom van technologie. Er wordt gezegd dat Zuid-Koreaanse bedrijven hoge salarissen gebruikten om Japanse bedrijfstechnici aan te trekken, of hen in het weekend stilletjes naar Zuid-Korea uitnodigden om de technologie van Japanse bedrijven te stelen. Ten tweede hebben Japanse ondernemers destijds geen grootschalige investeringen gedaan zoals Samsung.
Deze problemen zijn er. Als dit echter de grondoorzaken zijn van de achteruitgang van de Japanse halfgeleiderindustrie, is dat zeer twijfelachtig.
Als er geen uitstroom van technologie was en Japanse ondernemers een leidende positie innamen op het gebied van goedkope DRAM door middel van gedurfde beslissingen. Zal het toch bijdragen aan de toekomstige ontwikkeling van de Japanse halfgeleiderindustrie?
In feite is DRAM geen product dat te veel technologie vereist, en opkomende landen zullen op een dag goedkope DRAM-producten produceren. Als gevolg hiervan zal ook de Japanse halfgeleiderindustrie krimpen als gevolg van de prijsconcurrentie met de opkomende landen. Hetzelfde gebeurde later in de LCD-scherm veld. Niet alleen LCD, maar op veel gebieden van de productie is, naarmate producten op de markt worden gebracht, de prijsconcurrentie heviger geworden.
Het echte probleem met de Japanse halfgeleiderindustrie is dat ze niet heeft kunnen overstappen op producten zoals CPU's die geavanceerde technologie vereisen.
Intel heeft de CPU-productie gemonopoliseerd door middel van technologie. Door de samenwerking met het Microsoft-besturingssysteem werd de architectuur die later de 'Wintel'-alliantie werd genoemd, tot stand gebracht en kon deze de pc-industrie domineren.
Dus waarom slagen Japanse halfgeleiderfabrikanten er niet in om over te stappen op CPU-productie? Dat komt doordat de basiscapaciteiten voor onderzoek en ontwikkeling zwak zijn.
Halfgeleiders staan bekend als de 'wetenschappelijke industrie'. Japan was in de jaren tachtig uitgerust met basisontwikkelingsmogelijkheden op het gebied van halfgeleiders. Omdat de kern van de technologie in die tijd echter verschoof van grondstoffen en materialen naar Japan, was Japan moeilijk om mee om te gaan.
Voor de CPU is het belangrijkste niet alleen de halfgeleiderchiphardware zelf, maar belangrijker nog, het softwaregedeelte van de integratie. Hetzelfde gebeurt op andere gebieden, zoals het cameraveld.
In de fase van de overgang van een filmcamera naar een digitale camera volgden Japanse camerafabrikanten de trend. Wanneer echter een smartphone verschijnt, wordt het belangrijkste de beeldherkenningsfunctie van kunstmatige intelligentie die door de smartphone wordt geboden. Dat wil zeggen, het "brein" dat beeldinformatie verwerkt, wordt noodzakelijk vergeleken met het "oog" van de cameralens. Op dit gebied lopen de fundamentele ontwikkelingsmogelijkheden van Japan duidelijk achter.
Uiteindelijk bleef de halfgeleiderindustrie van Japan na de jaren negentig achter in de wereldwijde trend. De fundamentele reden is het gebrek aan vermogen om nieuwe dingen te creëren, vooral op het gebied van informatie.
De betekenis van basisonderwijs
Nieuwe technologieën kunnen van bedrijven komen, maar niet precies. Fundamenteel onderzoek aan universiteiten is ook belangrijk.
Toen de Amerikaanse industrie in de jaren tachtig verzwakte, waren de Amerikaanse universiteiten nog steeds erg sterk.
Gezien de veranderingen van de tijd is het erg belangrijk dat het onderzoeks- en onderwijssysteem van de universiteit wordt gereconstrueerd en de inhoud dienovereenkomstig verandert. Dat was de bron van het bedrijf van Intel en het werd de bron van de informatietechnologierevolutie en onderzoek en ontwikkeling op het gebied van kunstmatige intelligentie.
Dus wat is de situatie in Japan op dat moment? Toen Japan in de jaren tachtig de wereld domineerde in de halfgeleiderindustrie, was het ook sterk in de daarmee verbonden academische wereld. Japanse wetenschappers spelen een leidende rol in de halfgeleidergerelateerde internationale samenleving.
Deze toestand is echter niet gehandhaafd. Sindsdien is de onderzoekscapaciteit van Japan afgenomen.
Het kan worden bewezen door de wereldranglijst van het aantal kranten. In 2018 toonde de "Science and Engineering Indicators" -enquête van de National Science Foundation, die werd vrijgegeven na een samenvatting van de wetenschappelijke en technologische trends in de wereld, aan dat China in 2016 de eerste plaats innam op de wereldranglijst van wetenschappelijke en technische artikelen.
Het tijdschrift US News en World Report produceerde ook een wereldranglijst van universiteiten per vakgebied. Op het gebied van informatica is de nummer één ter wereld in 2019 de Tsinghua University in China. De universiteit van Tokio staat op de eerste plaats van de Japanse universiteiten, maar staat op de 135e plaats op de wereldranglijst.
Het is duidelijk dat Japanse universiteiten de ontwikkeling van de wereld op de meest geavanceerde gebieden niet hebben bijgehouden, omdat ze het onderzoeks- en onderwijssysteem niet kunnen reconstrueren op basis van veranderingen in de samenleving. Als we stoppen met groeien, is de wederopbouw van de universiteit niet mogelijk. Daarom kan het onderzoek op de terreinen die de samenleving nodig heeft, niet worden voltooid en kan de economie niet groeien.
Wat moet er gebeuren om de structuur van de universiteit te veranderen in een samenleving waar de schaal van de economie niet is uitgebreid? Welk mechanisme moet hiervoor worden ingesteld? Dit is een heel moeilijk onderwerp. We moeten echter het antwoord vinden.